W październikowy dzień 26.10.2022 r. społeczność I Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego w Opocznie towarzyszyła w ostatniej drodze zmarłej p. Annie Caban – wieloletniemu dyrektorowi i nauczycielowi matematyki w naszym liceum. Podczas mszy świętej w Kościele Podwyższenia Krzyża Świętego w Opocznie, nad urną zmarłej pochylały się sztandary, w tym Sztandar naszej szkoły. Licznie zgromadzona młodzież pożegnała – z należnymi honorami – człowieka o niezwykłej osobowości, wspaniałego nauczyciela, wychowawcę i przyjaciela szkoły.
Słowa podziękowania i pożegnania wygłosiła obecna pani Dyrektor Anna Pręcikowska – Skoczylas.
„Odeszłaś cicho, bez słów pożegnania. 
Tak jakbyś nie chciała, swym odejściem smucić…
tak jakbyś wierzyła w godzinę rozstania,
że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić”
Szanowna Rodzino Śp. Anny Caban, Przyjaciele i Znajomi, Koleżanki i Koledzy, Nauczyciele, pracownicy szkoły, uczniowie i absolwenci I LO im. Stefana Żeromskiego ! Szanowni Uczestnicy Pogrzebu!
Są pożegnania, na które nigdy nie będziemy gotowi. Są słowa, które zawsze wywoływać będą morza łez. I są takie osoby, na myśl o których zawsze zasypie nas lawina wspomnień.
Cytat z wiersza ks. Jana Twardowskiego oddaje nasz smutek i atmosferę rozstania z wieloletnim dyrektorem i nauczycielem naszej szkoły Śp. Anną Caban, która całe swoje życie zawodowe związała z LO im. S. Żeromskiego.
W takiej chwili uświadamiamy sobie, że Śmierć zawsze przychodzi nie w porę. A kiedy pojawia się, zabierając bliską nam osobę, przeszywa serce bólem i odznacza w nim swoje piętno.
Nie sposób wówczas nie pomyśleć o naszej człowieczej kruchości i małości życia.
W codziennym biegu, zajęci rozmaitymi sprawami mamy nadzieję, że jeszcze jest dużo czasu. Że zdążymy spotkać się z bliskimi, przyjaciółmi i znajomymi. Że porozmawiamy, powiemy sobie o ważnych sprawach…
Nadzieja ta jednak czasem zawodzi. Śmierć bywa niekiedy szybsza od naszych planów. Pozostajemy wtedy ze smutkiem, żalem, niewypowiedzianymi słowami albo i bez słów, bo w obliczu śmierci każde słowo jest zbyt małe.
W ciszy, z pokorą i głęboką refleksją stajemy wówczas przed majestatem śmierci, bezradni wobec Boskich wyroków, wspominając tych, którzy odeszli, świadomi tego, że… są miejsca, czasy i ludzie, których się nie zapomina, są tacy ludzie, którzy nigdy nie przestaną być dla nas ważni.
A ponieważ życie przemija, a pamięć zostaje, Panią Annę Caban wspominać będziemy zawsze, bo była człowiekiem życzliwym i pustki po Niej nie wypełni nikt. Na szczęście pozostają wspomnienia, zdjęcia, do których można sięgnąć i cofnąć się na moment w czasie. Kim była? – Wielkim Przechodniem, który pozostawia w duszy spotkanego człowieka niezatarty ślad. Człowiekiem, którego szanowano i podziwiano. Pociągało ją ogromne wyzwanie organizacyjne, czyli prowadzenie największego liceum w Opocznie. Chciała zbudować coś, co przysłuży się lokalnej społeczności, co pozostawi trwały wkład w rozwój tego miasta i okolicy. Ta szkoła miała być w jej zamyśle nr 1 – i taka była i nadal jest.
Dyrektor Anna Caban pracowała w LO od 1957 roku – jako nauczyciel matematyki. W latach 1964-1977 pełniła funkcję zastępcy dyrektora, a w 1977r. została mianowana dyrektorem LO im. Stefana Żeromskiego, które to stanowisko piastowała do czasu przejścia na emeryturę w 1999r. Nie sposób wymienić wszystkich zasług Pani Dyrektor, warto jednak wymienić: wprowadzenie nowych profili kształcenia, licznych kół przedmiotowych i klubów specjalistycznych. Pracownie zostały wyposażone w nowy sprzęt i pomoce dydaktyczne, powstały Izba Harcerska i Izba Pamięci Szkoły. Do niewątpliwych zasług Pani dyrektor należy także powołanie do życia Liceum Rolniczego, Zasadniczej Szkoły Rolniczej i Technikum Rolniczego dla Dorosłych.
Jeżeli można użyć słowa „kochać”, to Pani Dyrektor Anna Caban kochała szkołę i ten Jej zapał do pracy z młodzieżą udzielał się innym nauczycielom.
Szkoła pod Jej kierownictwem cieszyła się w środowisku dużym uznaniem. Pani Anna Caban była świetnym organizatorem życia i pracy, prawdziwym gospodarzem szkoły, a treścią i pasją Jej życia było wychowanie i nauczanie młodzieży. Bo przecież była Pani wielkim przyjacielem młodzieży. Przystawała nawet na niezwykłe i szalone pomysły uczniów jeśli służyły one ich rozwojowi.
Liczne jej grono stawiło się dziś na „ostatnią lekcję”, by swoją obecnością zaświadczyć, że ideały i wartości wyznawane przez Panią Dyrektor uznali za swoje.
Pani Caban przeżyła swe życie w najpiękniejszy z możliwych sposobów. Swym charakterem, postawą życiową, pogodą ducha, otwartością i życzliwością wobec drugiego człowieka, pokazywała nam, co jest w życiu ważne i istotne.
Wszyscy pamiętamy ją jako człowieka nadzwyczaj łagodnego, serdecznego, pełnego taktu i skromności. Człowieka, który każdego starał się wysłuchać, wesprzeć, podzielić się swoimi radościami i troskami. Była pełna dobroci i wewnętrznego ciepła. To Wspaniały Nauczyciel, Wychowawca i Dyrektor, niedościgniony autorytet dla uczniów i nauczycieli -Taką właśnie osobą była Pani Anna Caban. Taką zapamięta ją wielu. I choć życie toczy się dalej i każdy dzień jest nowym oczekiwaniem, cytując słowa naszej noblistki W.Szymborskiej „umarłych wieczność dotąd trwa, dokąd pamięcią się im płaci”.
Bez względu na to, czym jest pamięć: stanem ducha, zwierciadłem emocji czy umysłu zdolnością – będziemy pamiętać.
Bo przecież – jak pisał ks. Jan Twardowski – „Można odejść na zawsze, by stale być blisko”.
Dziś przybyliśmy na ostatnią lekcję ze swoją ukochaną Panią Dyrektor i Nauczycielem, ażeby złożyć hołd i podziękować, że dane nam było spotkać na swojej drodze tak wybitnego Pedagoga, Nauczyciela, prawdziwego przyjaciela swoich uczniów i pracowników.
W pamięci wielu pokoleń Pani Anna Caban pozostanie na zawsze osobą o wysokiej, zupełnie niedzisiejszej, kulturze osobistej, o nienagannych manierach, o nieprzeciętnej erudycji, prawdziwym powołaniu i talencie pedagogicznym, a także nieustannej aktywności i poczuciu ogromnej odpowiedzialności za powierzone jej obowiązki.
Pani Dyrektor! Dzisiaj, tu w tym kościele i w tej drodze na cmentarz, trwa nie tylko nasza ostatnia lekcja, ale i nasza ostatnia Rada Pedagogiczna, w której bierze udział cała społeczność I LO – nauczyciele, pracownicy szkoły, uczniowie wraz z rodzicami. Są z nami absolwenci, których przez lata pracy tak wielu Pani wykształciła. Są wreszcie wszyscy Ci, którym była Pani bliska – Rodzina, Pani Przyjaciele i Znajomi. Przyszliśmy z potrzeby serca, podziękować za Pani dobro i piękno! Dziękujemy za to, że była Pani z nami, za Pani zawsze pogodne usposobienie. Teraz, gdy Pani ziemska pielgrzymka dobiegła końca, pochylamy głowy.
Droga Pani Dyrektor obiecujemy nie zniweczyć Twojego dzieła, ale je kontynuować i rozwijać.
Śpij spokojnie, boś utrudzona wielce, odpoczywaj, otoczona modlitwą, dobrą myślą o Tobie, dzięki której – powtarzając za antycznym poetą Horacym – Non Omnis Moriar – nie wszystek umrzesz. Będziesz żyła w naszej pamięci na zawsze.
My, których pozostawiłaś, wędrujemy w Twoim kierunku…Spoczywaj w pokoju!
Dyrekcja, Grono Pedagogiczne, Pracownicy i Społeczność Uczniowska
I Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego w Opocznie
