„Ludzie ludziom zgotowali ten los”
„Dzienniki czasów wojny”
11 kwietnia br., uczniowie klas o kierunku humanistycznym pod opieką wychowawców: p. Jacka Plucińskiego, p. Haliny Mikołajczyk, p. Krzysztofa Czajkowskiego, p. Anny Martyki i p. Marty Prejs-Pawlik wybrali się na wycieczkę do Obozu Zagłady Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu.
Auschwitz-Birkenau jest jedynym obozem koncentracyjnym znajdującym się na liście światowego dziedzictwa UNESCO, figuruje tam pod oficjalną nazwą Auschwitz-Birkenau. Był on podzielony na trzy części: Auschwitz (Oświęcim I), obóz pracy przymusowej, pełniący również funkcję centrum zarządzającego; Auschwitz II –Birkenau(Brzezinka), najpierw obóz koncentracyjny, potem także obóz śmierci wyposażony w komory gazowe i krematoria; Auschwitz III -Monowitz (Monowice), obóz pracy przymusowej w fabryce Buna-Werke koncernu IG Farben.
Tuż po wejściu na teren obozu zostaliśmy podzieleni na trzy mniejsze grupy. Nim rozpoczęliśmy zwiedzanie, otrzymaliśmy słuchawki, dzięki którym doskonale słyszeliśmy naszych przewodników.
Nad drogą do Muzeum widniał metalowy, niemiecki napis: ” Arbeit Macht Frei „(„Praca Czyni Wolnym”). Gdy zostaliśmy zapoznani z podstawowymi informacjami o obozie, udaliśmy się do pierwszego z oświęcimskich budynków. Głównie znajdowały się tam fotografie przedstawiające liczbę zamordowanych ludzi, pracujących esesmanów, sytuację obozu przed jego otwarciem oraz ważne dokumenty. Dziewięć bloków od października 1941 r. do marca 1942 r. stanowiły odgrodzony obóz dla radzieckich jeńców wojennych. Stopniowo umieszczono w nim około 10.000 osób, z których do likwidacji przetrwało tylko tysiąc- zostały przeniesione do rozbudowanego obozu w Brzezinkach. Następny blok ukazywał pomieszczenia, w których mieszkali jeńcy. W gablotach były widoczne ubrania (cienkie pasiaki i chodaki) więźniów. Każdy z obozowiczów był numerowany, w początkowej fazie fotografowany, następnie tatuowany. Przewodnik wyjaśnił nam na jakie kategorie byli grupowani obozowicze, między innymi na: emigrantów, Polaków, Żydów i polityków. W późniejszych dwóch barakach oglądaliśmy pozostawione pamiątki. Kobietom i mężczyznom obcinano włosy, które były potrzebne do wyrobu materiału dla niemieckich żołnierzy podczas wojny. Za dużymi, szklanymi ścianami mogliśmy zobaczyć takie rzeczy jak: ubranka małych dzieci, buty, drewniane torby, okulary czy grzebienie. W obozach Auschwitz grupa niemieckich lekarzy przeprowadzała na szeroką skalę eksperymenty medyczne na więźniach. Traktując ich jako łatwy i tani materiał doświadczalny. Swoją pracownię badawczą miał tutaj dr Carl Clauberg i dr Josef Mengele. Zdecydowana większość więźniów Auschwitz-Birkenau nie doczekała roku 1945. Najwięcej zamordowano Żydów, ok. 1 mln. Zwożeni byli przez nazistów z gett i obozów z całej Europy. Po selekcji przebywali ostatnią drogę z rampy kolejowej do rozbieralni, skąd byli wprowadzani do komór gazowych i w ciągu około 20 minut pozbawiani życia. Do ich uśmiercania używano zabójczego dla człowieka gazu cyklonu B. Swój pobyt w obozie upamiętniliśmy minutą ciszy, przy ścianie straceń. Pod koniec naszej wędrówki po Auschwitz I zaszliśmy obejrzeć jedno z krematoriów, które zostało odbudowane przez Państwowe Muzeum.
Droga do Brzezinki była bardzo krótka. Przewodnik opowiedział nam o transportach przybywających z Oświęcimia. Każdy barak był identyczny, więc nie mieliśmy nic dużo do zwiedzania.
Na sam koniec wspólnie podziękowaliśmy przewodnikom za uprzejmość, życzliwość, oprowadzenie po tym tragicznym miejscu oraz wprowadzenie w świat II wojny światowej.
W tym miejscu może powinnyśmy zadać sobie pytanie: Czy miejsca upamiętniające wydarzenia z przeszłości, będą przestrogą dla nas, współczesnych ludzi?
